1
Recensie van Tamara Makkinje-van Kassel over het 1 op 1 traject van 7 maanden met coaching en healing
Wat een reis. Zo heftig en zo mooi. Ik ben je nog steeds dankbaar vanuit de diepte van mijn hart.
Jeetje waar begin ik er is zoveel veranderd.
* – Ik heb leren liefhebben, vooral dan mezelf liefhebben. Ik probeer nu dagelijks bewust keuzes te maken voor mezelf, me daar niet schuldig over voelend, maar gewoon lief zijn voor mezelf.
* – Zodra ik me vervelend voel ga ik eerst zitten en alle banden verbreken, ik kan nu bewust voelen en nagaan waar ik me onrustig voel, kan ondertussen ook bij dat gevoel blijven en dit er laten zijn. Ik heb geleerd woede en frustratie te verwerken en alle kindsdelen te helen. Elke keer komt er een stuk boven en als ik dacht, nou nu heb ik het wel even gehad, kwam er nog véél meer. En toch was het allemaal te doen, je krijgt zoveel je aankan, dat blijkt maar wel.
* – Heb heel veel oude pijn losgelaten en voor mijn gevoel zijn daarom ook mijn klachten nu een stuk minder dan in januari. En kan nu ook mijn LOL Language of light, gebruiken als healing voor mezelf.
* – Ik spreek me nu meer uit, vroeger (2020 en eerder) voelde ik me niet waardig genoeg ofzo, wie ben ik nou, wat heb ik te zeggen….. En dat is veranderd. Ik spreek mijn gevoel uit, probeer dit te doen vanuit de volwassenen, maar als ik er achter kom dat kind/puber/jong volwassene spreekt, kom ik daar later bij mezelf op terug om dat deel weer te helen.
* – Ik mediteer nu elke ochtend even en praat met/tegen mijn team. Ik heb geleerd dat hoe kalmer mijn hoofd is, hoe meer ik ontspan, hoe hechter de band is met mijn team. Maar het feit dat ik nu echt weet dat ze er zijn, dat het niks is uit mijn fantasie, dat maakt al het verschil. Ik voel me steeds minder eenzaam. En ik heb me heel erg eenzaam en buiten alles en iedereen geplaatst gevoeld. Ik hoorde er nooit bij. En nu is dat minder belangrijk, het voelt anders. Als ik bij mezelf blijf en ontspan, kan ik letterlijk uitzoomen, het grotere perspectief zien/beleven en dan voelt het minder zwaar, het is makkelijker.
*- Nu ik dit typ krijg ik tranen in mijn ogen van dankbaarheid. En dan heb ik het nog niet eens over de mooie ervaringen die ik mocht ervaren met mijn team en de draken.
* – Ik voel me gesteund en als ik het zwaar heb en het allemaal teveel is, kan ik teruggrijpen op zoveel technieken dat ik weet dat ik het proces wel weer doorkom.
* – Dat ik dankbaar kan zijn ondertussen voor de reis, met alles wat er is gebeurd tot nu toe.
* – Dat als ik bewust kies, het universum faciliteert.
* – Dat ik geloof in mezelf
* – Ik durf steeds meer te vertrouwen op mijn gevoel, op mijn team en het plan.
* – Aarden lukt steeds beter, letterlijk ontladen daardoor ook.
Verder merk ik verschil in mijn relaties
*- Ik merk dat mijn man heel veel moeite had mijn proces bij te begrijpen, maar ondertussen ben ik in staat om het gesprek aan te gaan vanuit de volwassenen en hem steeds vaker zonder oordeel aan te spreken op zijn verantwoordelijkheden naar mij en de kinderen, dat is echt een wereld van verschil. Ik ervaar ook veel minder problemen met de kinderen, het mooiste is als ik in balans ben, dat er geen issues zijn. En als ik erg moe ben en uit balans, dan merk je direct dat het gezin ontwricht raakt. Meer ruzies, meer gedoe, niks is goed. En als ik dan (bijvoorbeeld na een nachtdienst weer goed heb geslapen) weer herstel (en dat gebeurt gelukkig steeds sneller), dan herstellen de kids zich ook weer. Mijn energie is alles bepalend voor de energie in huis. Vroeger vond ik dat een zware last, mag ik nooit een baaldag hebben ofzo… Maar nu zie ik dat als iets moois en logisch ook wel eigenlijk. Mijn energie is zodanig gestegen dat iedereen meedoet, dat is gewoonweg geweldig. Ik blijf oefenen en wil dit nog verder uitdiepen, zodat mijn basis/lage energie ook hoger wordt/blijft. Ik weet niet of ik dit nu duidelijk verwoord, anders moet je het maar zeggen.
* – Ik merk dat ik me tegen anderen juist meer uitspreek. O.a. dat ik me onveilig voelde op de werkvloer, dat ik me aan de kant geschoven voelde met de nieuwe CT scanner. Dat ik het niet eens ben met de maatregelen en waarom. Ik hield niet van conflicten, dus hield ik regelmatig mijn mond dicht. Anders vinden mensen wat van je…. En dat lukt stomweg niet meer, ik heb nu echt mijn hart op de tong. Ik moet zelfs opletten dat ik niet vanuit emotie spreek, daar ben ik dus nog mee aan het oefenen. Ik probeer te wachten tot de eerste emotie is weggezakt, kijk ik mijn innerlijke delen aan en dan ga ik het gesprek aan vanuit de volwassenen. Vroeger duurde dat weken voordat ik dat durfde, nu gebeurd dit in uren. Ik voel de urgentie en dan wil het eruit. Echt heel bijzonder om mee te maken. Vaak heb ik vooraf pijn in mijn keel en als ik dan me heb uitgesproken wordt het daar warm en trekt de pijn weg.
* – In familie en vrienden kan ik steeds meer afstand nemen van oude verhalen en oude pijn, ik heb dat allemaal losgekoppeld en dat lucht enorm op. Vooral de relatie met mijn moeder is hierdoor verbeterd. Ik kan haar de ruimte geven, zonder dat ik die oude pijn stukken elke keer laat passeren, ik hoef er niks meer mee, dat is zo fijn. Als het boven komt ga ik met mezelf aan de gang, ik hoef dat niet bij haar te helen. Het geeft zoveel rust en ruimte. Ruimte voor liefde, dankbaarheid en genegenheid, wat wij beide verdienen. Ik kan dus steeds meer mezelf zijn, ipv opzitten en pootjes geven. Ik had zo’n masker, 10 voor toneelspelen…. het hoeft niet meer, dat doek is gevallen. Ik ben dankbaar voor wie ik ben en dat ik mezelf mag zijn. Moet heel eerlijk zeggen dat ik nog moet afwachten hoe dat gaat met ‘oude vrienden’, die heb ik het laatste half jaar niet echt gezien. Maar ik kan niet meer anders, dus ik ga het zien.
In de praktijk samen met jouw ondersteuning, heel eerlijk, het is een wereld van verschil. Ik had al veel gedaan, maar was gestrand. Wie ben ik nou, wie zegt dat ik het goed doe, hoe weet ik nou dat dit klopt, is dit echt mijn team of zijn dit mijn verzinsels, je kan wel van alles bedenken…wil niet zeggen dat dat is wat de anderen bedoelen/voelen. Zoveel vragen, zoveel onzekerheid. Uiteindelijk zag ik het niet meer en ben ik gestopt.
Maar goed ging het niet met me. Dus toen de keus gemaakt, het roer gaat om, klaar ermee. En toen kwam jij met jouw aanbod.
En ja jij gaf me feedback, je was zo liefdevol, jij gaf met echt het vertrouwen. Je was eerlijk, soms heel heftig en confronterend, maar dat hadden we zo afgesproken. Ik wilde all the way en wauw wat leer je daar van. Als ik met een casus kwam, laatst nog, vroeg je me welke technieken gebruik je daarvoor…. black-out….. Nou ga denk even terug aan… . Jouw eindeloze geduld is ook zo fantastisch, je blijft opbouwend, ook al herhalen we iets al voor de 10e keer. Alleen dat al is een geweldige inspiratie voor me. Ik vond het blijkbaar een uitdaging om huidige problemen in het moment te koppelen aan de juiste module en de technieken, daar ben ik dus ook bewuster op gaan oefenen. Echt zo fijn.
De oefening voor woede en razernij hebben mij echt veranderd, zoveel woede had ik in mij, zoveel onmacht, zoveel verdriet. Zoveel onverwerkte stukken en ik kan er nu wat mee. Heb zoveel gehuild en losgelaten, het voelt zoveel minder zwaar. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik regelmatig bewust ga zitten om deze oefening te doen en dit toe te laten. Zodat ik steeds een stuk kan loslaten/oplossen. Ik merk dat ik sinds ik die oefening doe ik steeds meer lang me heen kan laten gaan, ik hoef niet op alles te reageren. Ik ben veel minder geagiteerd. En doordat te doen na schuld-schaamte-oordeel, er was nu echt ruimte voor, het klopte zo mooi.
En de lessen uit de modules weet je met praktijkvoorbeelden heel zichtbaar te maken en dichtbij te brengen. Ik zat o.a. met mijn deelname ja/nee aan The Giants Arises te stoeien, voornamelijk met het geld wat ermee gemoeid was. Jouw praktijkvoorbeelden gaven mij de mogelijkheid om mijn eigen stukken aan te kijken en dit proces door te gaan. En bewust te kiezen voor mijn gevoel.
*En de healings jeetje, wat hebben die mij inzichten gegeven. Zo bijzonder, ik voelde (vind ik) erg weinig, maar het verhaal dat jij er vervolgens bij vertelde, wauw alles klopte.
*En dan de reflecties op wat ik zeg, woorden zijn energie, zo belangrijk hóe je jezelf uitspreekt. Maar oef wat vond ik dat moeilijk.
*En misschien is dat wel het meest fijne aan jou, je persoonlijkheid. Er was meteen een klik. Ik wist direct dat jij mij zo gaan helpen en ja wauw dat heb je gedaan. Ik heb echt een transformatie doorgemaakt en ben nu echt bezig met het worden van mijn ware zelf, kippenvel als ik dit type.
*Ik zou mensen JAAA! Zeker weten, Elisabeth Maria aanraden, het is het mooiste cadeau wat je jezelf kan geven. Omdat ik me totaal anders voel, gedraag en BEN, nu t.o.v. januari 2021. En dat had ik niet kunnen bewerkstelligen zonder jou. Zonder jouw liefde, geloof, vertrouwen in mij, je vriendelijkheid, geduld en reflecties…nee dat maakte alles. Pure dankbaarheid en liefde is wat ik voel als ik denk wat jij mogelijk heb gemaakt door mij in dit proces te begeleiden. We wisten allebei dat dit had moeten zijn, dat wij elkaar tegenkwamen. Maar dit overtreft mijn stoutste dromen. De verandering die ik heb doorgemaakt in ruim een half jaar tijd, is gigantisch. En ja dat zeg ik vanuit mijn weten, komt door onze samenwerking, alleen was ik nooit zo ver gekomen.
Ik heb het nu een aantal keren doorgelezen, maar waarschijnlijk ben ik nog een aantal dingen vergeten. Ik vind het moeilijk om dit enorme proces even samen te vatten.
Ik vond het een geweldige reis en ben ook heel dankbaar dat de reis verder gaat.
1