Het was een winterochtend. De wereld glansde van het ijs, en de stilte was bijna hoorbaar.
Ik stapte op mijn fiets, zoals altijd. Alleen dit keer gebeurde er iets wat ik nooit meer ben vergeten.
Vroeger, als het glad was, zat ik letterlijk in mijn hoofd.
Mijn ademhaling hoog, mijn schouders gespannen, ogen scherp op de weg gericht.
Mijn hele systeem stond in overlevingsmodus: niet vallen, niet vallen, niet vallen.
Maar die ochtend voelde ik iets anders.
Ik maakte geen sliding met mijn fiets. Ik bleef in mijn lijf.
Ik voelde het zadel onder me, mijn voeten op de pedalen, mijn rug recht, mijn blik zacht vooruit.
En ineens… was er rust.
Zelfs op glad ijs.
Wat er gebeurt als je hoofd het overneemt
Angst heeft een vreemde onbewuste manier van besturen van je lichaam.
Het lijkt bescherming, maar het is controle vermomd als zekerheid.
Wanneer je bang bent om te vallen, trek je alles omhoog.
Je adem, je energie, je focus.
Je lichaam denkt: gevaar!
Maar precies dát maakt je instabiel.
Een van de reacties onder mijn post raakte me:
“Sinds mijn val voelt fietsen voor mij niet meer vanzelfsprekend. Er zit nog vaak wat spanning op.”
Dat is precies hoe trauma werkt.
Je lichaam herinnert zich het moment letterlijk in je celgeheugen.
Bij een vergelijkbare situatie (zoals gladheid) gaat dat oude alarm weer af.
Je hoofd neemt het stuur, en je lijf volgt niet meer.
Je chakra’s en je val
Bij elke val of schrikmoment kan je chakrasysteem uit balans raken.
Niet alleen je basis, maar het hele systeem van energie en communicatie tussen binnen en buiten.
Het is alsof je innerlijke “antenne” tijdelijk zijn richting kwijt is.
Een vrouw schreef onder mijn video:
“Ik had er niet bij stilgestaan dat een val het chakrasysteem zo uit balans kan brengen. Hoe fijn zou het zijn om straks weer helemaal onbevangen te fietsen.”
Precies dát is heling.
Niet alleen fysiek herstellen, maar ook mentaal, emotioneel en energetisch weer thuiskomen in je lijf.
Zodat spanning niet meer je koers bepaalt, maar je eigen ritme dat weer doet.
Vertrouwen begint bij zakken
De grap is: stevigheid ontstaat niet door te controleren, maar door te durven zakken.
Door je energie letterlijk weer naar beneden te brengen, naar je bekken, je benen, je voeten. Je hart.
Daar waar de aarde je draagt.
Ik zeg het vaak tijdens de Asthor Healingavonden:
Als je hoofd schreeuwt, luister dan naar je lichaam. Daar woont de stilte, jouw waarheid.
Want zolang je in je hoofd leeft, lijkt het leven een glad pad vol risico’s.
Maar zodra je zakt, ontdek je dat dezelfde weg een dansvloer kan zijn.
Vol vertrouwen, speelsheid en vrijheid.
De zachtheid van stevig zijn
Stevig zijn is geen hardheid.
Het is die stille kracht van binnenuit.
Het weten: ik kan bewegen, zelfs als het glad is.
Een van mijn volgers schreef:
“Zo herkenbaar. Pas als we stoppen met denken en weer durven voelen, ontstaat echte ruimte.”
Ja.
Echte veiligheid komt niet van buiten.
Die begint bij de keuze om in je lijf te blijven, wat er ook gebeurt.
Om niet te vluchten in gedachten, maar te landen in aanwezigheid.
Een uitnodiging om te landen
Voel jij dat ook, dat je hoofd soms overuren draait, terwijl je lijf fluistert: Ik wil ademen, ik wil zakken, ik wil rust?
Dan is dit een uitnodiging.
Niet om te forceren, maar om te herinneren.
Om terug te keren naar de plek waar veiligheid woont. Vanavond 30-10-25 is er een Asthor Healingavond.
We zakken, ademen, voelen, herstellen de verbinding met je basis.
Zodat je niet langer leeft op spanning, maar beweegt vanuit vertrouwen.
Zodat je zelfs op glad ijs weet: ik blijf zitten. Want ik bén thuis in mijn lijf.
https://www.elisabethmarialouter.nl/contact/ reserveer hier je plekje voor de Asthor Healing avonden. Elke even week donderdag om 20:00 online
Hier is de bijbehorende video geniet van het spel op aarde.
https://youtube.com/shorts/_Jw_BQhKP3o
En abonneer je dan gelijk op mijn Youtube kanaal @LouterAsthor voor meer inzichten, tips en persoonlijke groei